Ojczyzna to drzewo
pnące się do góry
pień jego
to warstwy tradycji i kultury
korona to naród który liście rodzi
gałęzie jak rody się rozwijają
w niej się wychowują obywatele młodzi
zostawiają owoc życia niczym liście opadają
nad ojczyzną Stwórcy ręka
niby słońce drzewo grzeje
i raz radość a raz męka
tak wiatr losu drzewem chwieje
i niejedną przysłał chmurę
oraz burze oszalałe
aby zniszczyć jej kulturę
i powalić drzewo całe
wiele wojsk atakowało
ptaki drzewo napadały
lecz korzeni nie wyrwało
tylko dzielne liście spadły
wieczorami i przez noce
błękit nieba gwiazdy łowi
patrząc jak przez złe owoce
drzewo się ku upadkowi
chyli czasami księżyca owal
życzliwie się śmieje
abyś Ojczyznę szanował
bo jak drzewo spróchnieje